ویژگی های یک سنتور خوب (بخش اول)

اولین و مهم ترین اصل در برتری یک ساز نوع صدادهی آن است. صدای هر سازی باید مناسب طبع نوازنده آن باشد. برای این اصل مهم هیچ تعریف خاصی وجود ندارد. هر کس به نحوی صدای خوب را تعریف می کند. اما به هر روی ساز خوب دارای صدای خوب است. پس از روی اجبار و ناتوانی در تعریف (یا به عبارتی وجود تعاریف مختلف برای سلیقه های مختلف)، از این مورد گذر می کنیم و به جنبه های ظاهری یک ساز خوب می پردازیم. قابل ذکر است صرفا ساز با دارا بودن جنبه های ظاهری درست، صدای خوبی نخواهد داشت. اما معمولا سازهای خوب، ظاهر خوب (و نه زیبا!!) دارند.

بهترین آموزشگاه سنتور

 

ابتدا ببینیم سنتور از چه چوبی ساخته می شود. طبق تجربه، سازگران چوب دو درخت را مناسب ترین چوب ها برای سنتور دانسته اند. درخت آزاد و درخت گردو. چوب درختان دیگری از قبیل یک نوع چوب راش (که به خاطر شکل ظاهری اش گویا در اصطلاح به چوب بال مگسی معروف است) فوفل، ممرز و … هم استفاده شده است؛ اما بهترین ها همان آزاد و گردو می باشد. حتما همه با گردو آشنایی دارید و درخت آزاد برایتان ناآشناتراست. درخت آزاد (یا آزاد دار) درختی جنگلی از تیره نارونها و با نام علمی Zelkova carpinifolia و از درختان بلند قامت (با ارتفاع ۲۰ تا ۳۵ متر) است. چوب آن دارای حالت ارتجاعی (کش سان) و نیمه سخت است. رنگ آن قهوه ای متمایل به نارنجی است. بعضی چوب ها تیره تر و بعضی روشن تر. وزن مخصوص این چوب در حالت خشک ۷۰۰ کیلوگرم بر مترمکعب است. یعنی ۵۰ کیلوگرم سنگین تر از چوب گردو. (چوب گردو وزن مخصوصی در حدود ۶۵۰ کیلوگرم بر متر مکعب دارد.) این اختلاف وزن در سازهای ساخته شده نیز به وضوح قابل درک است.

بهترین آموزشگاه موسیقی سنتور

سنتورهایی که از چوب ازاد ساخته میشوند بهتر اند چرا که صدای لطیف تر و واضح تری نسبت به چوب گردو دارند. بعضی چوب ها هم هستند که قابلیت هایشان مناسب سنتور نیست. مثل چوب توت. چرا که سنتوری که با چوب توت ساخته شود صدای شلوغ و گیجی پیدا می کند چرا که خواص رزونانس چوب توت اینگونه است و به همین دلیل است که سه تار را از توت می سازند تا حجم صدای آن افزایش یابد.

ابتدا بهتر است با اجزا سنتور آشنا شویم. به عکس زیر نگاه کنید:

 

آموزشگاه سنتور