تشریفات عروسی سنتی
تشریفات عروسی سنتی
تشریفات عروسی سنتی ایران قدیم جالب است.
معمولاً جوانی که سن ازدواج رسیده و قصد ازدواج داشته باشد، موضوع را با خانواده خود در میان می گذارد.
اینجا خانواده داماد یا دختر معینی را در نظر دارند که کارشان تا اندازه‌ای ساده است.
در غیر اینصورت کفش و کلاه می‌کنند باین خانه و آن خانه به «دلاله‌گی» که همان خواستگاری باشد می روند.
بعضی اوقات هم دلاله‌زنها این کار را می‌کنند.
دلاله‌گی تشریفات عروسی سنتی
مادر و خواهر داماد و چند نفر از نزدیکانش به خانه‌ای که دختر دارند می روند.
خانواده دختر در صورتیکه موافق باشند علاوه بر چای، شربت هم برای آنها می آورند.
در قدیم مراسمی انجام می شده که اکنون تقریباً فراموش شده است
از آن جمله مادر داماد سینی بزرگی پر از سبزی را جلوی دخترمی گذاشته و از او می‌خواست که سبزی پاک کند
و عقیده داشتند که اگر دختر تمام سبزی را پاک کرد صبر و حوصله شوهرداری را دارد و گرنه او را شایسته شوهرداری نمی‌دانستند.
دیگر آنکه به طریقی او را به حرف وامی‌داشتند تا ببینند درست حرف می‌زند یا نه.
همچنین او را می‌بوسیدند تا بفهمند دهنش بو می‌دهد یا نه.
در صورت موافقت هر دو خانواده، طی جلسه دیگری باز هم زن های خانواده داماد می آیند که عروس را ببینند.
در یکی از همین دیدارهاست که داماد را هم با خود می آورندتا عروس خانم را ببیند.
خانواده عروس حتماً درباره داماد و خانواده‌اش تحقیق می کنند.
همچنین روزی خانواده عروس سرزده بخانه داماد می روند.
بدنبال آن مراسم بله‌برون انجام می‌شود.
بله‌برون تشریفات عروسی سنتی
عده‌ای از بزرگترهای دو خانواده در منزل عروس دور هم جمع می شوند و
درباره مهریه – پول حمام – لباس و سایر چیزهای ضروری صحبت می کنند.
اگر طرفین شرایطی داشته باشند در همین مجلس مطرح می کنند.
تا سرانجام طرفین به توافق برسند. بعد یکی آنچه را در مجلس بیان شده، بروی کاغذ می آورد که در اصطلاح می‌گویند رقعه‌اش را نوشته‌اند.
سپس روزی را معین می کنند تا به اتفاق عروس، به بازار وکیل بروند و پارچه‌های مورد لزوم را بخرند.
رخت برون تشریفات عروسی سنتی
در این مجلس، زن های یاران عروس و داماد شرکت دارند که به آن «سوری» می‌گویند.
سوری‌های داماد، خیاطی را همراه می آورند که اندازه عروس را بگیرد و پارچه‌هائی را که قبلاً خریده‌اند فی‌المجلس ببرد.
پذیرایی از مدعوین به عهده مادر عروس است.
ضمناً مادر داماد همراه پارچه‌ها، مقداری نقل و هدیه‌ای که در اصطلاح محل بدان گل «به ضم اول» می گویند با خود می آورد.
در این مجلس زن ها دایره میزنند و واسونک می‌خوانند.
زیر بغل عروس را خواهران داماد می گیرند و آینه سنگی بزرگی جلو رویش گرفته به طرف خانه داماد راه می افتند.
اهالی محل روی سر آنها گلاب می‌پاشند.
نرسیده به خانه داماد، داماد به پیشواز عروس می آید و عروس را با خود به خانه می‌برد
عقدکنون تشریفات عروسی سنتی
برای عقد و عروسی ساعت خوب می کنند «یعنی ساعتی را انتخاب می‌کنند که بنا به عقاید قدیم سعد باشد» .
۲ نوبت عقد می گیرند.
یکی عقد مخفی است که تنها عده‌ای از نزدیکان عروس و داماد شرکت دارند که معمولاً خطبه عقد هم در همین مجلس خوانده می شود.
دیگری مجلس عقدی که همه دوست و آشنایان ۲ خانواده در آن شرکت می‌کنند.
روز عقد، خانواده داماد همه چیز به خانه عروس درصد ژن های مشترک یبرد غیر
از ذغال و تنباکو و معتقدند که تنباکو تلخی همراه دارد و ذغال سیاهی.
ناهار روز عقد، به عهده پدر عروس است
ولی شب عقدکنان، مادر داماد موظف است شام مفصلی تهیه دیده برای عروس بفرستد که در اصطلاح محل بدان شام پس عقد می‌گویند.
اعتقادات مردم سنتی درباره عقد
۱-در موقع عقدکنان باید دخترها از اطاقی که خطبه عقد در آن خوانده می شود بیرون بروند که بختشان بسته نشود.
۲- اطاقی که عروس را در آن عقد می کنند باید زیرش پر باشد «یعنی زیرزمین زیرش نباشد»
۳- در موقع عقد در هاونی عنبربو می کوبند و می‌گویند: عروس عنبربو- دوماد گربه.
۴- هنگام عقد چون عروس را از سر جانماز بلند کردند باید پسری جای او بنشیند تا عروس شکم اول پسر بزاید.
۵- جانماز عروس را باید زنی که به خوش‌شانسی معروف باشد، پهن کند همچنین ساییدن قند روی سر عروس را.
ضمناً از همین قند مادر عروس دوای آرد و روغن درست می کند و بعد از برگزاری مراسم عروسی به خانه دامادش می‌فرستد.
۶- عروس باید دستش را روی نان و پنیر و سبزی و گردوئی که هنگام عقد به یاران عروس و داماد می دهند بگذارد تا هرکس از آن بخورد دندان درد نگیرد.
۷- در موقع عقد، چراغی که با عسل و روغن می سوزد روشن می کنند تا عروس و داماد چون عسل و روغن در هم بجوشند.
۸- در موقع عقد، ماست و تربت درست می کنند چون عروس بله گفت با انگشت کوچکش از آن می خورد سپس نوبت به داماد و سایرین می رسد که ماست و تربت بخورند.
۹- بندی که از ابریشم سبز تهیه شده موقع عقد در گردن عروس می‌اندازند تا عروس همیشه سبز بخت باشد.
دست بوسون تشریفات عروسی سنتی
معمول است که داماد با یکی دو نفر از نزدیکانش به خانه مادر زن می رود و دست او را می‌بوسد و مادر زن هم روی او را.
همچنین مادر زن موظف است هدیه‌ای به دامادش بدهد.
تشریفات عروسی سنتی
روز قبل از عروسی حجله می‌بندند و برنج پاک می کنند.
این مراسم با شادی و شعف و خواندن واسونک همراه است.
برای آوردن عروس، عده‌ای به خانه عروس می روند
در این مجلس با شربت و پالوده از سوری‌ها پذیرایی می‌شود رسم است که یاران داماد چیزی را می‌دزدند؛
این چیز دزدیده شده ممکن است لیوان، قاشق، یا استکان باشد.
وقتی خواستند عروس را ببرند، پدر عروس تا قباله عروس را از یاران داماد نگیرد اجازه بردن عروس را نمی‌دهد.
زیر بغل عروس را خواهران داماد می گیرند و آینه سنگی بزرگی جلو رویش گرفته به طرف خانه داماد راه می افتند.
اهالی محل روی سر آنها گلاب می‌پاشند.
نرسیده به خانه داماد، داماد به پیشواز عروس می آید و عروس را با خود به خانه می‌برد.
در حجله، بزرگتر خانواده دست عروس و داماد را به هم می دهد.
دست داماد باید روی دست عروس قرار بگیرد تا برای همیشه داماد پشتیبان عروس باشد.
خانواده عروس هم همین را می خواهند.
در حجله انگشت های کوچک عروس و داماد را با گلاب می‌شویند
و عروس و داماد سکه‌هائی را که قبلاً در دست گرفته‌اند در ظرفی که زیر دستشان گرفته‌اند می‌اندازند،
این گلاب را معمولاً پای درخت سبزی می ریزند.
داماد در حجله هدیه‌ای بنام «روگشا» به عروس می دهد. در حجله به سر عروس و داماد پول و نقل می ریزند.
فردای عروسی، زنها کل میزنند.
آنگاه داماد به دیدن مادر زنش می رود ضمن بوسیدن دست او، مادر عروس را با خود به خانه‌اش می آورد.
هدایائی را که برای عروس و داماد می آورند فردای عروسی به همه نشان می‌دهند در شیراز به این هدایا «گل» می گویند.
همچنین جهاز عروس را همه باید حتماً ببینند.
پاگشا تشریفات عروسی سنتی
هفته‌ای بعد از عروسی رسم است که پدر عروس، داماد و یارانش را به شام یا ناهار دعوت می کند
که بدین مراسم پاگشا می‌گویند. بعد از پدر عروس، نوبت به دیگران می رسد.
